Wersja do posłuchania:
…, o!
Kiedy coś komuś pokazujemy, możemy to podkreślić dodając na końcu „o”:
„Tutaj jest, o!”
Po portugalsku („ô” się wymawia jak polskie „o”):
„Aqui está, ô!”
…ął
Kiedy mówimy że ktoś coś zrobił, czasownik kończy się na „ął”:
„On wziął” (wym. „on wziou”)
Po potugalsku brać/wziąć jest „pegar”, więc:
„Ele pegou”
…esz, …asz
Kiedy mówimy do kogoś na ty, i pytamy czy pamięta:
„pamiętasz?”
Po portugalsku pamiętać jest „lembrar”, więc:
„se lembras?”
nie ma
Przeciwieństwem „jest” (np. „jest kapusta”) nie jest „nie jest”, tylko „nie ma”.
„Kapusty nie ma”
Po portugalsku, podobnie. „Mieć” jest „ter”, a „ma” jest „tem” (wym. „teń”) więc:
„Repolho não tem”